اثرات موضعی اکسید روی بر زخم های ناشی از جراحی سینوس پیلونیدال

مقدمه سینوس پیلونیدال عارضه شایعی در افراد جوان است که عموما در پوست ناحیه ساکروکوکسیژآل، بالای آنوس ودر خطوسط دیده میشود و درمان آن انجام جراحی میباشد. باتوجه به طولانی بودن مدت درمان این بیماران و نیز وجود اطلاعاتی مبنیبر مفیدبودن ترکیبات روی دربهبود زخم به بررسی اثر درمانی پماد اکسیدروی در ترمیم زخمهای حاد ناشی از سینوسپیلونیدال در مقایسه با دارونما پرداخته شد. روش کار در یک مطالعه کار آزمایی بالینی دوسوکور تصادفی شده با کنترل دارونما 16 بیمار مرد مبتلا به سینوس پیلونیـدال از سال 1387-1386 در بیمارستان امیرالمومنین سمنان مورد بررسی قرار گرفتند. این بیماران کـه مبـتلا بـه دیابـت، نارساییکلیه وسیروز نبوده و یا داروهای موثربر بهبودی زخم مثل کورتیکواستروییدها را مصرف نمی کردند، پس از جراحی بهروش خارجنمودن کامل کیست با انجام پانسمان روزانه پماد اکسیدروی و دارونما در دو گروه هدف و شاهد مورد مطالعه قرارگرفتند. هر 15روز با اندازهگیری حجم زخم، میانگین درصد بهبودی در دو گروه مقابسه گردید. اطلاعات با استفاده از آزمون های اسمیرنوف و تی تست و نرم افزار spss تحلیل شد. نتایج در این مطالعه میانگین سـنی 24/5±4 سـال بود،کـه بـین دوگـروه تفـاوت معنـی داری وجودنداشـت (p=0/634). میانگین درصد تغییرات حجم در 15 روز اول و دوم بعد از عمل جراحی در بین دو گروه تفاوت معنی دار نداشت (p= 0/334) و (p=0/175). اما میانگین درصد تغییرات حجم در 15 روز سوم و همچنین در کـل 45 روز درمـان بین دو گروه تفاوت معنیدار داشت (p=0/006) و (p=0/026). نتیجهگیری باتوجه به یافتههای این مطالعه و نیز مطالعات مختلف انجامشده، پانسمان بـا پمـاد اکـسیدروی درافـزایش سـرعت بهبود زخمهای مزمن و حاد مفید است. اثر دارو در 15روز سوم بیشتر بود که احتمالا بـه دلیـل اثـربیـشتر روی در مرحله اپیتلیالیزهشدن زخم است.